TR8

De Triumph TR8 is een acht-cilinder versie van de “wigvormige” Triumph TR7 sportwagen en werd ontworpen door Harris Mann. De TR8 werd vervaardigd door British Leyland (BL), via haar Jaguar / Rover / Triumph (JRT) divisie. Door zijn uitstekende prestaties, werd de TR8 vaak wel de “Engels Corvette” genoemd. De meeste TR8s werden verkocht in de Verenigde Staten en Canada.

De TR8 maakte geen gebruik van Triumph’s eigen ontwikkelde V8 met enkele bovenliggende nokkenas zoals in de Stag werd gebruikt, vanwege zijn gewicht en staat van dienst, maar in plaats daarvan deelde de Triumph de V8 motor met de Rover SD1. De motor zelf is afgeleid van een vroege jaren 1960 Buick / Oldsmobile all-aluminium 215 cu in. (3.5 L) V8 waarvan Rover van General Motors de rechten had overgenomen in het midden van de jaren ’60. De geschiedenis heeft geleerd dat deze motor een uiterst betrouwbare, flexibele en robuuste motor is, vooral na het door BL ontwikkeld verbeterde fabricageproces. TR8s werden aanvankelijk uitgerust met dubbele Zenith-Stromberg carburateurs. Echter, ongeveer 400 stuks van het 1980 modeljaar  werden verkocht in Californië, en alle 1981 modellen – waarvan er slechts 352 werden geproduceerd  waaronder 20 met carburators voor de Britse markt- en alle 1982 modellen (waarvan alle 69 naar Canada gingen) werden voorzien van een Bosch L –Jetronic injectiesysteem met een speciaal ontworpen Lucas brandstofinjectie computer (ECU). Het model met de carburateurs had 133 pk (99 kW; 135 PS) bij ongeveer 5000 toeren en de ïnjectie-versie ofwel 137 of uiteindelijk 148 pk. Acceleratietijd  van 0-60 mph (0-96 km) was in de lage 8 seconden. TR8 motoren zijn vaak voorzien van Edelbrock, Holley of Offenhauser inlaatspruitstukken en maken gebruik van gemeenschappelijke Holley of andere vier barrel carburateurs. Andere verschillen tussen de TR8 en TR7 zijn verbeterde remmen, de herziene as-ratio (3.08:1 op de TR8 en alle automatische TR7s), de accu is verplaatst naar de kofferbak, lichtmetalen velgen, een lederen stuurwiel en een paar kleine wijzigingen aan de bekleding.

Productie

TR8 coupés, gebaseerd op het originele Harris Mann TR7 ontwerp en geproduceerd gedurende 1978-1980 zijn vrij zeldzaam. Er wordt geschat dat er ooit slechts ongeveer 400 TR8 coupés bestonden. Dit aantal komt uit een enquete, gehouden onder de leden van de Noord-Amerika-based wedge club. Ongeveer 150 pre-productie coupés zoals hierboven vermeld, en ongeveer 250 coupés werden geproduceerd. Sommige werden verkocht in Canada als 1979 modellen, maar de meeste worden uiteindelijk tegengehouden en verkocht in de VS als 1980-modellen. 
In 1979 wordt een langverwacht en door Michelotti opnieuw ontworpen TR7 Drophead (convertible) geïntroduceerd en alle daaropvolgende TR8s zijn cabriolet. De totale productie, zo goed als mogelijk vastgesteld vanwege alle arbeid onrust in Engeland in die tijd, is slechts rond 2750. Enthousiaste Richard Connew onderzocht de archieven bij British Motor Heritage Trust Industry en telde er 2746. Er bestaan ook andere schattingen.. De Duitse versie van een TR8 web-site telt er 2722 en citeert het TR Register-Oostenrijk als bron; 2815 is het aantal in een artikel van Classic & Sports Car, maart 1986, en in William Kimberley’s boek uit 1981 wordt dit aantal ook geciteerd. Zowel de TR7 en TR8 werden gemaakt tot oktober 1981 toen de productie gestaakt werd.

Er zijn maar weinig echte TR8s buiten de Verenigde Staten en Canada. In andere landen wordt de TR7 vaak gewijzigd in een “TR7V8” met dezelfde alomtegenwoordige Buick / Rover 3,5 liter V8 motor, zoals dus ook gebruikt in de oorspronkelijke fabrieks TR8. Een in Australië populaire TR7V8 conversie is met de 4416 cc versie van deze motor, die werd ontwikkeld voor de Leyland P76..

In Noord-Amerika werd de TR8 oorspronkelijk verkocht voor ongeveer $ 11.000. Een ruwe schatting van het overgebleven aantal van deze auto’s (overgenomen uit de oude TR8 Car Club of America’s registratie van de unieke VIN), en de huidige Triumph Wedge VvE lidmaatschapsregisters, en de World Wide TR7 TR8 Owners Club, en de TR Drivers Club UK, is rond 1000 cabrio’s en 200 coupés.

Bij het begin van het eerste kwartaal van 2011 waren er in Groot-Brittannië ongeveer 17 TR8 in rijdende staat en 33 in geschorste conditie geregistreerd. Van deze 50 auto’s, zijn er slechts 2 automatisch. 

Ondanks het lage productie-aantal heeft de TR8 een interessante race geschiedenis. John Buffum gebruikte er één met succes als rally auto in de late jaren 1970. Bob Tullius van Groep 44 roem domineerde de SCCA races in 1979. Met zoveel succes zelfs dat de SCCA “als beloning” extra gewicht toevoegde, net genoeg om de auto die Tullius  in de Trans Am racete met succes in IMSA GT klasse te laten deelnemen. TR8s deed met succes mee in de SCCA’s Showroom Serie waarmee Morey Doyle (Regionals) en Ted Schumacher (Nationals) deelnamen. Schumacher had groot succes in de Playboy / Escort Endurance serie met zijn auto. Tijdens de laatste race van het jaar stond Schumacher 4e in het algemene puntenklassement (slechts 3 punten verwijderd van de 1e plaats) maar helaas werd door een ongeval hun kans verpest. Schumacher finishte nog 7e als eindresultaat, dit allemaal zonder officiële fabriek hulp. Momenteel rijden ten minste drie auto’s in de SCCA’s klasse. Morey Doyle en zijn zoon Andy rijden met hun TR8 in de Midwest regio. Jeff Young rijd met zijn groene TR8 in de zuidoostelijke regio met tal van regionale overwinningen in het 2011 Southeast Division SARRC ITS Championship. Hieraan nemen meer dan 70 coureurs deel in Mazda RX7s, MX-5/Miatas, Datsun 240/260/280zs, BMW 325is, Porsche 944s en Acura Integras.