TR3

Ondanks dat de auto normaliter werd geleverd als een open tweezitter, waren er wel opties zoals een bijkomende achterbank en een metalen hard top.  De auto had een 1991cc 4 cilinder motor die aanvankelijk 95 pk produceerde en later door grotere carburateurs naar 100pk werd opgevoerd. De versnellingsbak kon uitgerust worden met een electrische overdrive op de 3 hoogste versnellingen middels een schakelaar op het dashboard. In 1956 werden de voorremmen veranderd van trommels naar schijven en het was daarmee de eerste serie geproduceerde sportwagen, de Citroën DS was de eerste productiewagen met schijfremmen,  die hiermee standaard uitgerust werd. De wagen stond dan ook bekend voor zijn uitstekende remkracht. 

Snelheid  Tijd
0 – 30 mls/hr (48 km/u)   3,6 sec  
0 – 50 mls/hr  (80 km/u)  7,5 sec  
0 – 60 mls/hr (96 km/u)  10,8 sec  
0 –  80 mls/hr (130 km/u) 28,8 sec
Er werden in totaal  13,377 TR3’s gebouwd. Productienummer TS 8637 t/m TS 22013

Triumph “TR3A”

In 1957 werd de TR3 vernieuwd met o.a. een nieuwe brede radiatorgril, ook wel bekend als de Dollar-grijns, en dit model is nu gekend als Triumph TR3A. Nochtans werd deze naam niet op de wagen vermeld, noch werd de naam in de officiële fabrieksdocumentatie gebruikt. De wagen werd voornamelijk gebouwd tussen 1957 en 1961. In 1962 werden er nog slechts 7 gebouwd.
Er werden 58.309 TR3As gebouwd. Productienummer TS  22014 t/m TS 82346

Bijkomende veranderingen waren o.a. deurgrepen aan de buitenzijde, een kofferslot en standaard een volledige gereedschap set. Er werden 58.236 exemplaren van de TR3A gemaakt. Hierdoor werd het de derde best verkochte TR (na de TR6 en TR7). Vermoedelijk zijn er op dit moment nog zo’n 9.500 exemplaren over.
De wagen wordt nog heel regelmatig gezien op allerhande Vintage en Productiewagens racedagen. Alhoewel ondertussen 55 jaar oud, is hij nog steeds competitief in de klasse E-Production van de SCCA (Sports Car Club of America).

Triumph “TR3B” (enkel voor de Amerikaanse markt)

De Triumph TR3B was de onofficiële naam van de laatste versie van de TR3. Deze werd gebouwd in 1962 en was daarmee een concurrent van de TR4 die gebouwd werd vanaf 1961. Het waren de Amerikaanse dealers zelf die erop aandrongen nog een serie van de TR3A te produceren uit vrees dat het kooppubliek de TR4 niet zou smaken.
Het koetswerk kwam van de TR3A, maar de motor en versnellingsbak kwamen van de TR4. Met 2 H6 SU carburators ontwikkelde hij een kracht van 105 pk en een koppel van 172Nm. Het verbruik lag tussen 12L en 7,8L per 100km, met een topsnelheid van 177km (behalve met geïnstalleerde overdrive)
Het uiterlijk was identiek aan de TR3A (en dus zeer gelijklopend met de TR3) behalve de grill, de koplampringen en handgrepen op de deuren. 
Er zijn twee series gebouwd van de TR3B. De eerste serie, gekend met type aanduiding TSF 1- TSF 530 had nog de 2L motor van de TR3A,, maar wel reeds de gesynchroniseerde 4-versnellingsbak, de tweede serie met type aanduiding TCF 1 – TCF 2804  had de 2,2L motor van de TR4 en dus ook het verchroomde kleppendeksel met de vuldop aan de kant van het schutbord van de TR3B, evenals bij de TR4. In totaal dus 3.334 TR3Bs. Opvallend is dat beide series van de TR3B voor een deel naast elkaar werden gebouwd.
Er wordt geschat dat er nog ruim 500 van deze wagens bestaan.